Każdy przedsiębiorca niejednokrotnie spotkał się z sytuacją, w której kontrahent zalega z zapłatą należności wynikającej z wystawionej faktury. Jeżeli zaległość dotyczy obrotu między przedsiębiorcami uregulowania prawne dotyczące transakcji handlowych znajdziemy w ustawie z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych.
Pierwszym krokiem, który należy w takiej sytuacji podjąć jest wystosowanie do dłużnika wezwania do zapłaty, w którym wskażemy np. dodatkowy 7 – dniowy termin na zapłatę należności.
Warto wspomnieć, że od przeterminowanej faktury należne są także odsetki za opóźnienie w transakcjach handlowych.
Zgodnie z art. 7 par. 1 wspomnianej wyżej ustawy:
„ W transakcjach handlowych – z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny – wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) wierzyciel spełnił swoje świadczenie;
2) wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie.”
Wierzycielowi przysługuje również rekompensata za koszty odzyskiwania należności. Ustawa szczegółowo określa kwoty, których możemy żądać, ale są możliwe sytuacje, gdy dłużnik zostanie obciążony wyższymi kosztami.
Kwestie te uregulowano w art. 10 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych.
„ 1. Wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty:
1) 40 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych;
2) 70 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5000 złotych, ale niższa niż 50 000 złotych;
3) 100 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50 000 złotych.
1a. Równowartość kwoty rekompensaty, o której mowa w ust. 1, jest ustalana przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne.
2. Oprócz kwoty, o której mowa w ust. 1, wierzycielowi przysługuje również zwrot, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających tę kwotę.
3. Uprawnienie do kwoty, o której mowa w ust. 1, przysługuje od transakcji handlowej, z zastrzeżeniem art. 11 ust. 2 pkt 2.
4. Roszczenie o rekompensatę, o której mowa w ust. 1, nie może być zbyte.”
Gdy dłużnik nadal nie zapłacił, pozostaje skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego. W takim przypadku, w sytuacji uwzględnienia powództwa – „wygranej” – dłużnik poniesie także koszty związane z wytoczonym postępowaniem o zapłatę.
W razie pytań i wątpliwości służymy pomocą.
